Gegevens

Hits: 714

Woensdag 12 februari 2014

Nog 6 dagen te gaan voor ons vertrek en we schieten goed op met de voorbereidingen. Vorige week dinsdag heb ik de visa voor Nepal gehaald, gisteren heb ik onze inpak-checklist bijgewerkt en alle preken en studies zijn ook klaar voor gebruik. Nu alleen nog maar inpakken en het huis klaar maken.

Het weer in Nepal begint ook langzaam maar zeker wat warmer te worden (net boven de 20^o), alhoewel we ook nog rekening moeten houden met af en toe een natte (en dus koele) dag!

Goed nieuws ook van onze oudste dochter, ze is nu over de helft met de bestralingskuur en het gaat naar omstandigheden goed!

Ook goed nieuws is, dat er nog wat giften voor projecten binnengekomen zijn. Van de ouderenkring van de Oase voor een kinderhuis in Kathmandu, een mooie gift van een verkoping in De Bilt en een gift van de VEG De Bilt.

We zijn nog niet op pad, maar ik wil jullie toch niet deze fraaie foto onthouden. Ik kwam deze vandaag op Facebook tegen, wat is God's schepping groots en mooi. Daarvan wordt je je nog beter bewust als je als klein mensje in zo'n omgeving bent: overweldigend!

Over de planning van onze reis kan je hier meer gegevens vinden (Reisgegevens).

Gegevens

Hits: 946

Woensdag 12 maart 2014

Zondag was de eerste echte vrije dag die we hier gehad hebben. Aukje knapt al aardig op, al is ze nog niet de oude. We genieten in ieder geval samen van het prachtige weer (tot 26 graden en veel zon).

Prakash (de rechterhand van Pradip en Manju) zoekt een nieuwe bezem uit voor het Guesthouse

Vanmorgen hadden we bij het ontbijt nog een aardig voorval. Als je hier koffie bestelt is dit meestal een soort Nescafe (poeder) koffie dus. Deze wordt meestal naar onze smaak te slap geserveerd, zo ook deze morgen bij het ontbijt. Alleen had men deze keer Aukje de z.g. organische koffie aanbevolen. Deze was ook een beetje slap, dus vroeg Aukje er nog een beetje poederkoffie bij.

Wat ze niet in de gaten had was dat ze filterkoffie had en geen poeder er bij kreeg maar een beetje drap uit het filter... Na het te hebben laten bezinken was het toch nog goed te drinken (op het laatste beetje na).

's Middags spraken we de eigenaar van een grote Tibetaanse winkel aan Lakeside, een heel aardige Tibetaan, die als baby op de rug van zijn moeder uit Tibet gevlucht is 47 jaar geleden. Hij heeft het financieel goed, zijn zaak draait goed, maar hij is officieel nog steeds Tibetaans vluchteling en heeft dus niet de Nepalese nationaliteit. Daardoor blijven veel deuren gesloten, vooral ook voor zijn kinderen die in hetzelfde schuitje zitten, in India gestudeerd hebben, maar hier officieel niet in dienst genomen kunnen worden omdat ze nog steeds vluchteling zijn.

Triest om dit te horen. Zijn vader heeft hij bovendien nooit meer teruggezien en nooit meer iets van gehoord, die werd tijdens de vlucht door Chinese militairen opgepakt en meegenomen.

De buren spelen op straat een potje schaak

Na 7 uur 's avonds zitten we meestal op onze kamer. Zo ook deze avond. We hadden de ramen even tegen elkaar open gezet, omdat het binnen nog vrij warm was.

De elektriciteit was er weer af en tijdens een groot deel van die periode hoor je overal de generators ronken en lawaai maken. Bijna elk restaurant en elk hotel heeft er tegenwoordig wel eentje staan. Het zou hier 's avonds anders redelijk rustig zijn, maar dat is niet zo als er geen elektriciteit is. Het is een probleem waar Nepal al jaren mee worstelt. De capaciteit van de waterkrachtcentrales is weliswaar toegenomen, alleen de vraag neemt veel harder toe met daarbij opgeteld een netwerk dat aan alle kanten lekt.

Overigens kan het lawaai nog een stuk erger, want een ander probleem is de watervoorziening. Ook de waterleiding (die er wel is) is slecht en onbetrouwbaar en wordt ook vaak illegaal afgetapt. De hotels en restaurants hebben daarom meestal een extra grote watertank onder de grond, die regelmatig bijgevuld wordt door een watertanker.

Dit zijn meestal kleine vrachtwagens met een grote tank er op en erop geschilderd: Kane Pani (drinkwater). Deze hebben ook een pomp die het water overpompt. Ik denk dat de meeste van deze motorpompen geen fatsoenlijke uitlaat hebben, want het lawaai hiervan overstemt vele malen de herrie van de generators... (klik hier voor een kort filmpje).

Overigens stopt meestal om 22.00 alles hier, dus ook de generators, stroom of geen stroom, bedtijd! Tijd voor de honden om het over te nemen, maar daar ben ik al lang aan gewend en slaap er meestal makkelijk doorheen (veel honden worden voor de nacht de straat opgeschopt en vermaken zich daar).

Het is weer tijd om te trouwen! Een bruiloftsstoet

Voor de hindoes wordt door astrologen bepaald wanneer het een goede tijd is om te trouwen. De afgelopen week was dat weer het geval en al rijdende door Pokhara kom je verschillende bruiloften tegen (zie ook het korte video'tje hieronder).

De nieuwe Ronaldo? Ook hier houden jongens van voetbal (en cricket...)

Als je er oog voor hebt, kom je langs het meer onverwachte leuke plaatjes tegen, zoals de 2 foto's hierboven, gemaakt tijdens het ontbijt.

Het centrum van Pokhara wordt gevormd door Chipledhunga en Mahendrapul. Chipledhunga betekent gladde steen, de grote kei is hier op de foto rechts te zien. Mahendrapul is de brug van Mahendra (een van de oude koningen). Het is daar in de ochtend gezellig druk, in de middag mij een beetje te druk... Ik wordt toch kennelijk een dagje ouder.

Maandagmorgen zijn we even hier naartoe geweest om wat boodschappen te doen. In de stad is alles een stuk goedkoper dan in het toeristengebied. Het was er erg gezellig, ik vind het altijd leuk o daar weer even rond te lopen. Tot ik bijna tegen iemand opbotste: Linaa. Hee Jandaai! Ze heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat voor Rene en Martha (meest voor de laatste denk ik) mee te geven.

Het komt gelukkig niet elke dag voor, maar 's avonds hadden we storm en regen...

De volgende ochtend was het daardoor heel helder en de bergen waren heel goed te zien. Aukje heeft deze middag haar jaarlijkse praatmiddag met Prabha gehad en 's avonds heb ik bij Grishma en zijn vrouw Laxmi gegeten.

Woensdagmorgen eerst naar Asal Chimekee Nepal geweest, de sociale tak van de kerken in Pokhara. Tussen de middag hebben we lekker gestoomde momo's gegeten in de motorbike shop van Prem, die zelf voor de kerk naar Kathmandu was, Prabha nam de honneurs waar.

Nog een korte video tot slot:

Een bruiloftsstoet in Pokhara.

I.v.m. de slechte internet verbinding kan ik alleen korte stukjes uploaden.

Gegevens

Hits: 676

Woensdag 26 februari 2014

Een van de ongemakken hier is het feit, dat we (maximaal) 12 uur per dag elektriciteit hebben. Dit is een situatie die al een aantal jaren zo is, vooral in het droge deel van het jaar.

Om die reden moeten we altijd zorgen dat alle apparatuur (telefoon, tablet, laptop) aangesloten staat als we weggaan of gaan slapen en bovendien, zodra er stroom is, snel water koken en in de themoskan doen... Je went er aan.

's Ochtends mag ik graag op de stoep van het Guesthouse zitten. Gewoon kijken naar alles wat er voorbij komt en gebeurt. Er valt veel te zien op de vroege ochtend en soms komt de buurman even een praatje maken. In de ochtend zie je ook vaak de 'jongens' in hun oranje gewaden langs komen. Bedelend om wat geld of wat rijst (liever geld), met in de ene hand een stok en in de andere een emmertje, waar je je offerande in kan deponeren voor deze hindoe-heilige.

's Avonds hebben we tijdens zonsondergang nog een gezellige wandeling langs het meer gemaakt (zie foto's hieronder)

Spelende kinderen langs het meer

Zo gebeurt er bijna niets en zo gebeurt er van alles. Het begon allemaal heel rustig op zondag (wat hier geen 'zondag' is, dat is het op zaterdag). We zijn met de taxi naar de stad gegaan, ik om een motor bij Prem op te halen en Aukje om te winkelen.

Vanuit de zaak van Prem zag ik aan de overkant iemand midden op de stoep liggen. In Kathmandu zie je zoiets regelmatig, maar in Pokhara gelukkig veel minder. Ik vroeg aan Prabha of zij wist wie of wat daar lag. Het bleek om een dronken vrouw te gaan, die haar roes in de zon, midden op de stoep lag uit te slapen. Verschillende mensen hadden al aangeboden de vrouw te helpen, tot de politie toe, maar ze had alle hulp afgewimpeld. Triest. Alcohol is ook in Nepal een groot probleem.

Ik kreeg als motor een mooie 200cc mee die prima rijdt. Overigens (en dit is vooral voor mijn buurman Kees) ik kwam tot mijn verbazing onder luid kabaal ook een Ducati tegen! Er zit hier zelfs een dealer!

Drukte in Chipeldungha

De volgende dag zijn we opnieuw naar het centrum gegaan. Daar ging er iets fout. Aukje verstapte zich op een ongelijk gedeelte van de stoep. Het deed behoorlijk pijn.

Samen zijn we op de motor naar het Guesthouse gereden, waar we noodgedwongen verder rust hebben gehouden die dag.

De dag erna (dinsdag) hebben we met hulp van Prem toch maar even een röntgenfoto laten maken van haar linkervoet. Na 10 minuten en 500 roepies (ongeveer 4 euro) kregen we de foto mee, daarna moesten we alleen nog 'even' een arts opzoeken die aan de hand van de foto zou kunnen zeggen wat er aan de hand was.

Dat kon niet voor 14.00, dus gingen we om die tijd naar het ziekenhuisje. Daar werden we weer weggestuurd, de arts kwam niet voor 15.00, dus toen opnieuw geprobeerd. We werden na wat onduidelijkheden voor 1000 roepies ingeschreven voor een consult bij een chirurg. Het zou ongeveer 10 minuten duren voor we aan de beurt waren.

Aukje in de wachtkamer

Na 40 minuten zou het nog 20 minuten duren en nog eens 45 minuten later hebben we de handdoek in de ring gegooid. Na  enig tegenstribbelen (de dokter komt echt zo, hij was nog aan het opereren) hebben we ons geld teruggekregen en zijn onverrichterzake teruggegaan. Er zaten nog zeker een stuk of 10 Nepalese patienten te wachten.

Een uurtje later heeft Prem de röntgenfoto bij ons opgehaald en is zelf naar een arts gegaan. Ik zal jullie de rest van dit verhaal besparen, maar hij kreeg in ieder geval voor elkaar dat hij een arts te spreken kreeg. Er zit in Aukje's grote teen een klein scheurtje en ze zal het voorlopig rustig aan moeten doen. De pijn is gelukkig een stuk dragelijker geworden.

's Avonds vanuit het restaurantje waar we aten, zag ik deze vrouw van het pizza-restaurant, die kennelijk nog geen klanten had, in het avondzonnetje met haar mobieltje zitten spelen. Bijna iedereen heeft wel een mobieltje, maar de meeste zijn wel nog heel eenvoudig.

Vanmorgen was ik uitgenodigd om voor een aantal leiders van kerkjes wat te vertellen over rentmeesterschap (zie foto hieronder). Voor de les hebben we eerst nog een Nepalees ontbijt genuttigd, mijn buik rammelt nog na.

De les ging goed en tot het eind toe hebben de ca 25 deelnemers met aandacht zitten luisteren.

Daarna ben ik teruggereden om Aukje op te halen voor een afspraak met Resham en Sita. Het was een bijzonder weerzien (foto hieronder). Samen hebben we dal bhat gegeten en daarna nog wat gepraat over het werk van Nepal Gospel Center.

Aan het eind van het samenzijn kwam de aap uit de mouw, of ik toch nog wat lessen over huwelijk en relaties zou kunnen verzorgen voor een aantal (toekomstige) jonge kerkleiders. Vanaf komende zondag tot en met dinsdag zal ik elke morgen 2 lessen hierover gaan geven

Het laatste nieuwtje van deze blog: We hopen volgende week naar het geboortedorp van Prem te gaan (in de buurt van Bandipur), met de auto om daar een klein kerkje te bezoeken.

N.B. We hebben elektriciteit vanavond, maar het voltage is zo laag dat het water niet wil koken... Help, geen koffie dus!

Gegevens

Hits: 765

Woensdag 5 maart 2014

Helder

Het weer blijft hier over het geheel erg lekker, maar maandag was het wel een heel mooie dag. Vanaf de vroege ochtend prachtig helder weer. Zelfs toen ik in de loop van de ochtend een wandelingetje langs het meer maakte was het nog onbewolkt. De foto's hieronder zijn toen genomen. Zelfs de Daulaghiri, een klomp van ruim 8 km hoog en op een afstand van ruim 90 km, was duidelijk te zien.

Haken

Door haar gedeeltelijke immobiliteit is Aukje erg druk met haken. Ze heeft daarin een medestander gevonden in Manju, de echtgenote van onze hotelbaas. Ze genieten er samen van om leuke dingen te maken en Aukje leert van Manju een hoop nieuwe dingen over haken.

 Hier zijn ze op ons balkon samen bezig.

In de tussentijd gebeurt er in de buurt ook van alles, zoals het verfraaien van de voorzijde van deze pizzeria, over de golfplaten wordt een strooien bedekking aangebracht. Deze dakbedekking wordt van oudsher toegepast en lijkt op onze rieten daken. Alleen zijn onze rieten daken heel wat duurzamer, dit is alleen maar een stevig soort hooi.

 Ondertussen vermaakt het zoontje van de eigenaar zich bij de ingang van de Pizzeria. Hij staat met plezier te kijken naar alles wat er op straat gebeurt en voorbijkomt.

Achter ons

Aan de achterzijde van ons Guesthouse is een ander Guesthouse gebouwd, lage huisjes met een heel gezellige tuin ervoor. Het is echt heel leuk aangekleed. Aansluitend staat er dan weer plotseling een Guesthouse van 3 verdiepingen...

In de lucht

In Pokhara wordt heel veel aan parasailing gedaan, dat is big business en per dag springen er velen van Sarangkhot af naar beneden. Het hoogteverschil is ca. 700 meter. Hoogopgetaste busjes en taxi's brengen de de parasailers naar boven. Helaas gebeuren hiermee af en toe ook ernstige ongelukken, maar die worden nadrukkelijk uit het nieuws gehouden.

Een andere manier om het luchtruim te keizen is met z.g. ultralights. Men neme een deltavleugel, hange er een gondeltje met 2 stoeltjes en 3 wielen onder en bevestige er een klein motortje met een propellertje aan en voila. Er kan maar 1 passagier tegelijk mee maar die heeft dan ook een fantastisch uitzicht, maar het schijnt daarboven wel erg koud te zijn!

Vanmiddag kwamen er zelfs 3 tegelijk, keurig in formatie vliegend, over. Een leuk gezicht. Pokhara heeft overigens een eigen vliegveld, waar vliegtuigen tot ongeveer de grootte van een Fokker Friendship kunnen opstijgen en landen. Men is al jaren aan het steggelen over de aanleg van een internationaal vliegveld. De grond ervoor is al gereserveerd en er staat al jaren een prachtig Japans hotel in de buurt van waar het nieuwe vliegveld moet komen.

Studenten

Vanaf zondag geef ik 2 uur per dag les aan een groep studenten. De groep bestaat uit 15 mannen, de meesten nog jong, sommigen wat ouder. Het worden bij elkaar 9 lessen over het huwelijk en relaties en 1 les over rentmeesterschap naar Bijbelse maatstaven.

Het was voor mij een sprong in het diepe. Alhoewel ik wel de nodige ervaring heb met studies geven over een aantal Bijbelse onderwerpen, was dit volkomen nieuw voor mij. Aukje gaat ook elke dag met me mee op de motor.

Trouwens over motorrijden gesproken, toen wij 16 jaar geleden naar Nepal kwamen konden we zonder problemen alleen met een autorijbewijs motorrijden in Nepal. Nu zijn er periodes dat er streng gecontroleerd wordt en ik heb geen internationaal rijbewijs, wel mijn Nederlandse motorrijbewijs... Dus toch maar een internationaal rijbewijs aanschaffen volgende keer.

Terug naar de studenten. Deze jongemannen zijn 3 weken bij elkaar om meer te leren over en van de Bijbel. De meesten komen uit heel afgelegen streken en zijn soms zelfs 11 dagen onderweg (als het meezit) voor ze weer thuis zijn. Het zijn echte eerste generatie Christenen.

Het is bijzonder leuk om dit te doen, ze zijn erg leergierig en erg enthousiast. Ook al kost het de nodige energie, het lijkt soms wel of ik met meer energie terugga dan ik gekomen ben. De studies worden gegeven bij NGC en Sita is samen met de leider van de groep en de studenten erg enthousiast. Morgenochtend sluit ik dit af. Hieronder een paar foto's van de groep.

Vandaag hadden we een onverwacht intermezzo tijdens de les. Een van de leerlingen zat een beetje ongedurig te bewegen op zijn plaats (ze zitten op de grond tijdens de les) en ik wist dat hij erg van dansen houdt. Ik vroeg aan hem: Zullen we even stoppen en wat zingen zodat jij kan dansen? Na enig aandringen van zijn medestudenten gebeurde dat ook. Als je hier op klikt kan je 22 seconden daarvan terugzien.

Tot zover deze keer. Vrijdag gaan we definitief naar Bhandipur en zaterdag naar Patichoor.

Gegevens

Hits: 625

Zaterdag 1 maart 2014

Volgens de laatste berichten is het voor Aukje verstandig als ze het rustig aan doet met het scheurtje in haar grote teen. Dat beperkt ons helaas wel in onze bewegingen, maar achterop de motor gaat gelukkig wel goed.

Over motor gesproken: Er rijden hier aardig wat Enfield Bullets rond. Deze voormalige Engelse machine wordt nog steeds in India gebouwd en heeft slechts 1 cilinder, zoals de meeste motoren hier. De motor heeft een prachtig geluid, vooral ook veroorzaakt door de naar verhouding korte slag en brede cilinder.

Een ander een-cilinder monster is een trekkertje voor een (een-assige) aanhangwagen, eigenlijk dus samen een kleine vrachtwagen. Het is een 1-cilinder diesel, langzaamdraaiend en veel geluid en rook producerend. Vanwege het laatste mogen ze in Kathmandu niet meer rijden.

Rustdag

We hebben donderdag en vrijdag veel rust gehouden, daar waren we wel aan toe (en Aukje heeft helaas niet zoveel keus...) Donderdag was Pawan jarig, alleen was de jarige in geen velden of wegen te bekennen.

 Tussendoor mogen we graag even een wandeling langs het meer maken. Het is een heerlijke rustige wandeling, er zijn niet veel toeristen op het ogenblik. Op bovenstaande foto heeft een jonge vrouw de was gedaan en is ze nu bezig om te proberen haar witte schoen weer wit te krijgen.

 Ook hier (de belangrijkste straat op Lakeside) is te zien dat het niet druk is.

Al wandelende kwam ik plotseling dit bouwwerk in wording tegen: Is dit nu Pokhara of zit ik in Athene, ze maken er wat moois van. Het gaat in dit geval om het vooraanzicht van een klein winkelcentrum...

Pokhara Church

Vandaag mocht ik spreken in Nepal Christian Pokhara Church. Ik was uitgenodigd om te spreken over huwelijk en relaties naar Bijbels model. Het was een heel bijzondere ochtend, die begon om 10.00 uur en eindigde om 14.30.

De dienst begon zoals gebruikelijk met zingen en gebed, daarna was ik aan de beurt. Aan de hand van Efeze 5 heb ik gesproken over een aantal belangrijke punten met betrekking tot het huwelijk en relaties. Opmerkelijk was dat ook de jongeren (vanaf een jaar of 15) tot het eind toe aandachtig hebben zitten luisteren en schrijven.

 Bij elkaar waren er naar schatting 140 mensen aanwezig. Na de prediking werd een korte pauze ingelast en daarna werd het geheel in groepen verdeeld, die met elkaar een aantal vragen moesten bespreken. Daar hadden ze ongeveer 25 minuten de tijd voor. Hieronder een foto van het 'groepswerk'.

 Elke groep stond onder leiding van een oudste of een diaken. Na dit gesprek bracht elke groep (er waren er 9) verslag uit van het gesprek en konden erna vragen gesteld worden. Een oudste van de kerk verzuchtte: Ik zou willen dat ik dit eerder geweten had!

Al met al was het een zeer vruchtbare bijeenkomst, bijna allemaal bleven tot het eind. Na dit gedeelte kregen we wat te eten (khaja) en werd de bijeenkomst vervolgd met nog ongeveer 45 minuten studie over hetzelfde onderwerp. Ik kreeg na afloop heel veel enthousiaste reacties, velen waren er erg door aangesproken. De kerkleiding gaat dat hierna verder met ze uitwerken.

Inmiddels was het opgehouden met regenen, ja sinds gisteravond heeft het regelmatig geregend en is het fris. De kans is groot dat morgen de zon weer schijnt en het kwik weer  ruim boven de 20 graden gaat komen. Om 15.00 waren we moe maar heel voldaan terug in ons guesthouse.

We zijn net terug van het eten van heerlijke gegrilde vis. Het was smullen. Morgen wacht weer een pittige dag bij de studenten (a.s. kerkleiders) bij NGOC, om daar op een nog wat uitgebreidere manier te vertellen over het huwelijk naar Bijbelse maatstaven. Het is 8 uur geweest en we duiken er lekker op tijd in!